Walczysz z nadprogramowymi kilogramami, a może po prostu chcesz wiedzieć, czy Twoja waga jest adekwatna do Twojego wzrostu? W takim razie musisz obliczyć wskaźnik BMI. Podpowiadamy, jak to zrobić.
Body Mass Index – co to takiego? Tak właśnie brzmi pełna angielska nazwa skrótu BMI. Jest to nic innego, jak wskaźnik masy ciała. A jeszcze dokładniej; jest to współczynnik, który otrzymujemy przez podzielenie wartości masy ciała (nasza waga) podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości (nasz wzrost) podanej w metrach. Historia powstania hasła BMI i jego definicja sięga XIX wieku. Wówczas to belgijski socjolog i matematyk Adolphe Queteleta starał się opisać kształt, posturę przeciętnego człowieka, odnosząc się do wskaźnika masy jego ciała.
Dziś BMI obliczają najczęściej dietetycy, którzy chcą jak najlepiej dobrać dietę dla swoich pacjentów, którzy zmagają się z otyłością, co może skutkować, np. cukrzycą, lub w drugą stronę – niedoborem masy ciała, objawiający się np. takimi schorzeniami jak anoreksja czy bulimia. Wskaźnik BMI jest też często wyliczany dla zawodowych sportowców, zwłaszcza przed przygotowaniem do zawodów, by dobrać odpowiedni zestaw ćwiczeń i dietę.
Wskaźnik BMI może całkiem sporo powiedzieć o naszym stanie zdrowia. Zwłaszcza jeśli jego normy są znacznie zaniżone lub zawyżone. BMI wykraczające znacznie ponad przyjęte przez WHO normy mówi o potencjalnym ryzyku zachorowania na niektóre współczesne choroby cywilizacyjne jak: cukrzyca typu 2, miażdżyca czy choroba niedokrwienna serca – które są skutkiem nieleczonej otyłości, zwłaszcza tej klinicznej.
Wzór na obliczenie BMI nie jest wcale skomplikowany. Jak wspomnieliśmy wyżej, jest to podzielenie wartości naszej masy ciała, przez wzrost do kwadratu. Dla zobrazowania przykładu obliczmy wskaźnik BMI kobiety, która ma 1.7 wzrostu i waży 60 kg. Jej współczynnik wynosi 20.76, co oznacza, że waga jest prawidłowa. Jakie są widełki normy? Przyjęło się (jest to klasyfikacja podana przez Światową Organizację Zdrowia, WHO), że poszczególne zakresy wartości BMI oznaczają:
Inne normy współczynnika BMI obowiązują też w przypadku wyliczania go u dzieci czy młodzieży. Dlatego wyliczając wskaźnik BMI, musimy pamiętać o kilku istotnych kwestiach. A mianowicie, że jest to najprostsza forma odniesienia stosunku masy ciała do wzrostu i nie uwzględnia takich aspektów jak: wiek, płeć czy muskulatura (mięśnie ważą, nie zapominajmy o tym). Dlatego, jeśli dla przykładu dość szczupła kobieta wyliczy, że według wskaźnika BMI ma nadwagę, nie musi dążyć do redukcji masy ciała, po prostu jej mięśnie ważą więcej (a więc i waga pokazuje więcej kilogramów).
Najlepiej jest skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, ponieważ sami nie zawsze dobrze zinterpretujemy nasz współczynnik BMI. Warto wiedzieć, że tłuszcz waży dużo mniej od mięśni. Co więcej, z wiekiem zmienia się w organizmie zawartość poszczególnych tkanek i jest zależna od płci.
Porównywanie własnego wskaźnika BMI z innymi nie jest dobre. Ponieważ dwie osoby, które mają ten sam wzrost i wagę, mogą się różnić typem sylwetki. Jak wspomnieliśmy wcześniej, tłuszcz jest lżejszy niż mięśnie. Dlatego jedna kobieta, która ma widoczne „boczki” i nie uprawia regularnej aktywności fizycznej, przy wzroście 170 może ważyć tyle samo, co kobieta, która wkłada ogromny wysiłek w rzeźbienie swojej sylwetki, o czym świadczą np. jej pięknie zarysowane mięśnie nóg czy brzucha.
Przeczytaj też: ZRÓB COŚ DOBREGO DLA SWOICH JELIT I DOSTARCZ IM BŁONNIK
Zdjęcie główne: Dragana Gordic/ adobestock.com
